ක්ෂිතිජයට ලියූ කව ....

හිරුට මා එපාවී 
සඳුට මා එපාවී
තනිව මියැදෙනා  විට
අඳුරේ ....
කොහෙන්දෝ පාත්වුනු 
කණමැදිරි එළියක් 
අස්වසයි  මගේ සිත
ඉසිමින් පිරිත් පැන් ...
සිතට තරවටු කරමි
නොවන් බොරුවට මුළා 
මෝඩද නැත්නම් අමතකද 
ගුටිකාපු හැටි 
හුළුඅත්තෙන් ....