බොර දිය....

මද අඳුර
අඩ දෙනෙත
හිරිපොදේ 
මද සිසිල
ඔබේ ගත
මුදු පහස
මා නෙතේ 
අනිමිසය
කය අවදි කලා නොව
පිබිදවී නව හැඟුම්
විරාගික පෙමාතුර
කුමන අරුමයක් දෝ....

රැකගනිමි ඒ හැඟුම්
මතක ලෙස දිවි පුරා
යලිත් මේවන් දිනක්
නොඒ මියෙනා තුරා....